Aasmund Olavsson Vinje (1818 - 1870)

     
BIJ RONDANE

O, terug te zien de bergen en de dalen,
die ik ook in mijn kinderjaren zag,
dezelfde wind weer langs 't verhitte hoofd strijkt;
en goudgloed ligt op sneeuw, als 't vroeger was.

Het is een kindertaal die mij hier toespreekt,
en die me ernstig stemt, terwijl ik lach.
Met jeugdherinnering valt alles samen;
Het overvalt me, neemt me haast de adem.

Ja, 't leven stroomt me toe, zoals het stroomde,
als 'k zag hoe lentegroen aan sneeuw ontspringt.
Weer droom ik nu, zoals ik altijd droomde
als 'k zulke bergen zag in lucht zo blauw.

Weg zijn de dagelijkse strijd en zorgen,
als net als toen een laatste zonglimp blinkt.
Ik vind wel weer een huis dat mij zal beiden,
als zon mij naar de nacht, naar huis zal leiden.

Zingbare vertaling. Hier alleen de eerste twee (van de 4) strofen van het gedicht Ved Rundarne (Vinje's spelling voor Rondane), zoals door Edvard Grieg op muziek gezet (Melodier til Digte af Vinje, op. 33, 1873-1880). In de uitvoering van Njål Sparbo, bas-bariton en Einar Røttingen, piano:




Het gedicht is vervuld van weemoed en een emotionerende (her)beleving van de schoonheid van een grootse natuur en van de jeugd, maar het is ook doordrongen van het besef van de eeuwige jaar- en levenscyclus en er kan zelfs berusting in de naderende dood in gelezen worden (zie beladen begrippen als "de nacht", "naar huis").

Het lied/gedicht wordt in Noorwegen wel beschouwd als hèt nationale "volksgedicht" en is er zo bekend, dat ik het zelfs Donald Duck eens in bad heb zien zingen (in de Noorse Donald Duck), terwijl hij opgewekt zijn rug borstelde...


Vinje in de Engelse wikipedia (De Nederlandse versie is er een slap aftreksel van).